epictetus ამტკიცებს, რომ ღმერთები, თუ ისინი არსებობენ, გულგრილი არიან ადამიანის საქმეებზე და რომ ხალხის მიერ გამოხატული ნებისმიერი რწმენა ან ერთგულება მეტწილად მოტყუებულია. იგი თვლის, რომ რელიგია მანიპულირებდა თაღლითობებითა და კანონმდებლებით, რომ გააკონტროლონ პირთა ქცევა, განსაკუთრებით კრიმინალები, შიშისგან. ეს პერსპექტივა აყენებს ტრადიციულ შეხედულებებს ღვთიურობის შესახებ და მიგვითითებს, რომ ღმერთების თაყვანისცემა უფრო მეტ სოციალურ კონტროლს ემყარება, ვიდრე ნამდვილ რწმენას.
ფილოსოფოსის მტკიცებულებებში ხაზს უსვამს ღვთიური არსებისა და კაცობრიობის გათიშვას, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ ადამიანებს ამ ღმერთებთან საერთო გამოცდილება არ აქვთ. Epictetus იწვევს მკითხველს გადახედოს თაყვანისმცემლობის მოტივაციებს და საზოგადოებრივ სტრუქტურების გავლენას, რაც ღვთისმოსავობას ახდენს მათი მიზნებისათვის. საბოლოო ჯამში, იგი წარმოადგენს კრიტიკულ შეხედულებას რელიგიის როლის შესახებ ხალხში წესრიგის შენარჩუნებაში.