ღმერთები არ არსებობს და, თუ ისინი არსებობენ, ისინი არ აწუხებენ საკუთარ თავს ადამიანებზე და ჩვენ მათთან საერთო არაფერი გვაქვს. ღვთისადმი ღვთისმოსავი და ერთგულება, რომელსაც ხალხის უმრავლესობა იძახებს, არის სიცრუე, რომელიც შეიმუშავა თაღლითებმა და კაცებმა და, თუკი ამის გჯერათ, კანონმდებლების მიერ, კრიმინალებს შეინარჩუნონ, ღვთის შიში მათში შეიტანონ.
(The gods do not exists, and even if they exist they do not trouble themselves about people, and we have nothing in common with them. The piety and devotion to the gods that the majority of people invoke is a lie devised by swindlers and con men and, if you can believe it, by legislators, to keep criminals in line by putting the fear of God into them.)
epictetus ამტკიცებს, რომ ღმერთები, თუ ისინი არსებობენ, გულგრილი არიან ადამიანის საქმეებზე და რომ ხალხის მიერ გამოხატული ნებისმიერი რწმენა ან ერთგულება მეტწილად მოტყუებულია. იგი თვლის, რომ რელიგია მანიპულირებდა თაღლითობებითა და კანონმდებლებით, რომ გააკონტროლონ პირთა ქცევა, განსაკუთრებით კრიმინალები, შიშისგან. ეს პერსპექტივა აყენებს ტრადიციულ შეხედულებებს ღვთიურობის შესახებ და მიგვითითებს, რომ ღმერთების თაყვანისცემა უფრო მეტ სოციალურ კონტროლს ემყარება, ვიდრე ნამდვილ რწმენას.
ფილოსოფოსის მტკიცებულებებში ხაზს უსვამს ღვთიური არსებისა და კაცობრიობის გათიშვას, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ ადამიანებს ამ ღმერთებთან საერთო გამოცდილება არ აქვთ. Epictetus იწვევს მკითხველს გადახედოს თაყვანისმცემლობის მოტივაციებს და საზოგადოებრივ სტრუქტურების გავლენას, რაც ღვთისმოსავობას ახდენს მათი მიზნებისათვის. საბოლოო ჯამში, იგი წარმოადგენს კრიტიკულ შეხედულებას რელიგიის როლის შესახებ ხალხში წესრიგის შენარჩუნებაში.