თავის წიგნში "დიდი მოკლე", მაიკლ ლუისი განიხილავს ფინანსური კრიზისისგან მიღებულ გაკვეთილებს, განსაკუთრებით დაკრედიტების პრაქტიკასთან დაკავშირებით. იგი ხაზს უსვამს ფუნდამენტურ ნაბიჯს, რომელიც უნდა ყოფილიყო გასაგები: თავიდან აიცილოთ სესხები იმ პირებისთვის, რომლებსაც არ აქვთ მათი დაფარვის საშუალება. ამასთან, ბაზრის რეალობამ გამოავლინა უფრო რთული სტრატეგია. ფინანსურმა ინსტიტუტებმა გადაწყვიტეს გააგრძელონ სესხების გაფართოება სარისკო მსესხებლებისთვის, მაგრამ ვიდრე ამ დავალიანების ჩატარება, მათ გაყიდეს ისინი.
ეს მიდგომა გულისხმობდა სესხების გადატვირთვას უოლ სტრიტის ძირითადი ბანკების ფიქსირებული შემოსავლის განყოფილებებზე. შემდეგ ეს ბანკები შეასრულებდნენ სესხებს ობლიგაციურ პროდუქტებში, რომლებიც ინვესტორებისთვის იყო ბაზარზე. ეს მეთოდი საშუალებას აძლევდა გამსესხებლებს თავიდან აიცილონ ცუდი სესხების შედეგები, სხვაგან რისკის შეცვლით, საბოლოოდ კი ხელი შეუწყო ეპოქის ფინანსურ არეულობას. ლუისის შემოწმებამ აჩვენა, თუ როგორ ახდენდა რისკისა და მოგების არასწორად გაცნობიერებას სესხის პეიზაჟი.