თავის წიგნში "აირჩიე", ფილიპ კ. დიკი მსჯელობს იმაზე, თუ როგორ ხშირად განიცდიან ფსიქიური დარღვევების მქონე პირებს სამეცნიერო პარიზმონიის პრინციპიდან, რაც ხელს უწყობს ფენომენების უფრო მარტივ, უფრო მარტივ ახსნა -განმარტებებს. იმის ნაცვლად, რომ აირჩიონ უმარტივესი თეორია, რომელსაც შეუძლია სიტუაციის გარკვევა, ისინი ტენდენციურად შექმნიან რთული და დახვეწილი მოთხრობები, რომლებიც შეიძლება არ შეესაბამებოდეს რეალობას.

ეს დაკვირვება ხაზს უსვამს ზოგიერთ ადამიანს ტენდენციას, რომ გაართულონ თავიანთი აღქმა, რაც იწვევს მათი გამოცდილების ინტერპრეტაციას. დიკის კომენტარში ვარაუდობენ, რომ მიუხედავად იმისა, რომ სიმარტივეს ხშირად შეუძლია სიცხადე, ფსიქიკური ჯანმრთელობის საკითხებთან დაკავშირებული პირები შეიძლება იპოვონ სიმშვიდე ან მნიშვნელობა უფრო რთული და ბაროკოს ახსნა -განმარტებებში მათი გარემოებებისთვის.