პერსონაჟი ასახავს მოულოდნელ ტკივილს, რამაც მათ სიცოცხლე გადააფასეს. თავდაპირველად, იმედგაცრუებამ, რომელიც მათ უბრალო კაბინეტის კარისკენ იგრძნეს, მათ უფრო ღრმა რეალიზაციამდე მიიყვანა - რომ მათი ნამდვილი რისხვა მიმართული იყო მათი სტაგნური არსებობისკენ. ისინი გამოხატავენ უკმაყოფილების გრძნობას მათი ცხოვრების ყველა ასპექტთან, მათ შორის მათ სახლსა და ოჯახში, ერთფეროვან რეალობაში ხაფანგში შეგრძნებით, რომელიც, როგორც ჩანს, შეუცვლელია.
როგორც თხრობა ვითარდება, ეს ტკივილი უცნაურ სიცხადეს მოაქვს. მიუხედავად იმისა, რომ მათ გარშემო სამყარო ბნელი...