პოეტი მარკ ნეპო მსხვერპლს განსაზღვრავს, როგორც "პატივისცემით და თანაგრძნობით დათმობით, რაც აღარ მუშაობს იმისთვის, რომ ახლოს დარჩეს წმინდა". ამრიგად, როდესაც ჩვევები აღარ მუშაობს ჩვენთვის და მათი შეწირვა არის სიბრძნის ქვაკუთხედი.
(The poet Mark Nepo defines sacrifice as "giving up with reverence and compassion what no longer works in order to stay close to what is sacred." So recognizing when habits are no longer working for us and sacrificing them is a cornerstone of wisdom.)
მარკი ნეპო განსაზღვრავს მსხვერპლს, როგორც მნიშვნელოვან მოქმედებას, რომ გაუშვას ის, რაც აღარ მოგვმართავს, პატივისცემით და თანაგრძნობით გაკეთებული, დარჩეს კავშირთან, რაც ჩვენს ცხოვრებაში აზრი აქვს. ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს თვითშემეცნების მნიშვნელობას მოძველებული ჩვევების აღიარებაში, რაც ხელს უშლის ჩვენს პიროვნულ ზრდას და კეთილდღეობას.
ამ არაპროდუქტიული ქცევის აღიარება და განთავისუფლება სიბრძნის განვითარების გადამწყვეტი ასპექტია. თავის წიგნში "Thrive", არიანა ჰუფინგტონი ხაზს უსვამს ამ პროცესის მნიშვნელობას, როგორც მნიშვნელოვან ნაბიჯს შესრულებული ცხოვრების კულტივირებისკენ, რომელიც აფასებს კეთილდღეობას და მიზანს.