მარკი ნეპო განსაზღვრავს მსხვერპლს, როგორც მნიშვნელოვან მოქმედებას, რომ გაუშვას ის, რაც აღარ მოგვმართავს, პატივისცემით და თანაგრძნობით გაკეთებული, დარჩეს კავშირთან, რაც ჩვენს ცხოვრებაში აზრი აქვს. ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს თვითშემეცნების მნიშვნელობას მოძველებული ჩვევების აღიარებაში, რაც ხელს უშლის ჩვენს პიროვნულ ზრდას და კეთილდღეობას.
ამ არაპროდუქტიული ქცევის აღიარება და განთავისუფლება სიბრძნის განვითარების გადამწყვეტი ასპექტია. თავის წიგნში "Thrive", არიანა ჰუფინგტონი ხაზს უსვამს ამ პროცესის მნიშვნელობას, როგორც მნიშვნელოვან ნაბიჯს შესრულებული ცხოვრების კულტივირებისკენ, რომელიც აფასებს კეთილდღეობას და მიზანს.