მდიდრები უფრო მდიდრებდნენ, ღარიბები ღარიბები ხვდებოდნენ, მცირე ფერმერები იძირებოდნენ, მშრომელები დღეში თორმეტი საათის განმავლობაში მუშაობდნენ შიშველი ცხოვრებისთვის; მოგება იყო მდიდრებისთვის, კანონი მდიდრებისთვის იყო, პოლიციელები მდიდრებისთვის იყო;
(The rich were getting richer, the poor were getting poorer, small farmers were being squeezed out, workingmen were working twelve hours a day for a bare living; profits were for the rich, the law was for the rich, the cops were for the rich;)
ჯონ დოს პასოსის ნამუშევარი ხაზს უსვამს მზარდი ეკონომიკური უთანასწორობას საზოგადოებაში მე -20 საუკუნის დასაწყისში. კეთილდღეობასა და გაღატაკებულებს შორის უფსკრული ფართოვდება, რის გამოც მცირე ფერმერები გადარჩენისთვის იბრძვიან და მშრომელები მუშაობდნენ გრძელი საათებით მინიმალური ხელფასებისთვის. ეს სიტუაცია ხაზს უსვამს, თუ როგორ იყო კონცენტრირებული სიმდიდრე და ძალა მდიდრებში, ქმნიან ლანდშაფტს, სადაც მათი ინტერესები დომინირებდა სოციალურ და ეკონომიკურ სტრუქტურებში.
თხრობა ასახავს მკაცრ რეალობას, სადაც კანონები და სააღსრულებო სისტემები ემხრობიან მდიდრებს. როდესაც მოგება პირველ რიგში მდიდრებამდე მიედინებოდა, ბოლოში მყოფი პირები იზრდებოდნენ გაჭირვებას, რაც მიგვითითებს სისტემურ უთანასწორობას, რომელიც მარგინალიზაციას უწევს მუშათა კლასს. ეს კრიტიკა ასახავს ფართო სოციალურ უსამართლობას და სისტემის წარუმატებლობას, რომელიც პრიორიტეტს უწევს სიმდიდრის დაგროვებას ყველა მოქალაქისთვის თანაბარი მოპყრობის გამო.