ნაწყვეტი კურტ ვონეგუტის "ჩემპიონთა საუზმეზე" ხაზს უსვამს მონობის შემაშფოთებელ მემკვიდრეობას და მის შედეგებს. იგი გვთავაზობს, რომ ზღვის მეკობრეები, ახალი მთავრობის შექმნის ინსტრუმენტულად, ადამიანებს თავიანთი მიზნებისათვის მხოლოდ ინსტრუმენტად თვლიდნენ, მათ მანქანებად ეპყრობოდნენ, ვიდრე ინდივიდებს. ეს დეჰუმანიზაცია ხაზს უსვამს ფუნდამენტურ ხარვეზს იმ ეპოქის საზოგადოებრივ აზროვნებაში.
მონობის გაუქმების შემდეგაც კი, ამ მეკობრეების შთამომავლებმა შეინარჩუნეს ხალხის ეს დამამცირებელი აღქმა, დაინახეს ისინი სამრეწველო ობიექტივის საშუალებით. ეს გამძლე თვალსაზრისი ასახავს ობიექტურობისა და ექსპლუატაციის ღრმა საკითხებს, რომლებიც საზოგადოებაში გრძელდება და მიგვითითებს, რომ კულტურული დამოკიდებულებები შეიძლება შენარჩუნდეს მას შემდეგ, რაც ოფიციალური პრაქტიკა გაუქმდება.