ენის ძალადობა გულისხმობს მისი ძალისხმევას, რომ დაიპყროს არაეფექტური და, შესაბამისად, გაანადგუროს იგი, აიღოს ის, რაც უნდა დარჩეს, რაც უნდა დარჩეს ენისათვის, როგორც ცოცხალი არსება.
(The violence of language consists in its effort to capture the ineffable and, hence, to destroy it, to seize hold of that which must remain elusive for language to operate as a living thing.)
ჯუდიტ ბატლერი, თავის ნაშრომში "ამაღელვებელი მეტყველება: პერფორმანსის პოლიტიკა", იკვლევს ენის სირთულეებს და მის თანდაყოლილ შეზღუდვებს. იგი ამტკიცებს, რომ ენა მიზნად ისახავს გამოცდილებისა და კონცეფციების გამოხატვას, რომლებიც ხშირად ზუსტი გამოხატვის მიღმაა. ამასთან, ამ დევნისას, ენას უნებურად შეუძლია შეაჩეროს ის არსი, რომლის გადმოცემას ცდილობს, რადგან ის ცდილობს არაეფექტური დააკოპიროს.
ეს დაძაბულობა ხაზს უსვამს პარადოქსს კომუნიკაციის ფარგლებში: რაც უფრო მეტს ვცდილობთ განვსაზღვროთ ან აღვწეროთ ღრმა იდეები სიტყვებით, მით უფრო რისკავს მათი ძირითადი ღირებულების და სითხის დაკარგვას. ბუტლერი ხაზს უსვამს, რომ ენის დინამიური საჭიროებაა, მიგვითითებს იმაზე, რომ ის აყვავდება, როდესაც იგი აღიარებს საკუთარ შეზღუდვებს და საშუალებას აძლევს, რომ გაუგებარი დარჩეს უბრალოდ მიუწვდომელი.