მათ არასოდეს უსმენდნენ, სანამ ძალიან გვიან არ იყო, შემდეგ კი მხოლოდ მკაცრი სიბრმავე და ძლიერი შეხსენებებით, თუ რა შეიძლება ყოფილიყო ისეთი რამ, როგორც ეს აღიქმებოდა, რაც მათ არ აღიქვამდნენ.
(They never listened until it was too late, and then only with stern forbearance and strong reminders of what might have been-had things been as they were perceived to be, which they were not.)
ციტატა ასახავს სინანულის ღრმა გრძნობას და გამოტოვებულ შესაძლებლობებს. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ ადამიანები ხშირად ვერ ახერხებენ ყურადღების მიქცევას ან რჩევებს, სანამ არ გვიან არ არის, ამ ეტაპზე მათ შეიძლება გამოავლინონ სიმსუბუქე და სასურველი სურვილები, თუ რა შეიძლება მომხდარიყო, თუ გარემოებები განსხვავებული იყო. ეს ხაზს უსვამს ადამიანის საერთო ტენდენციას, რომ უგულებელყოს რჩევები ან გაფრთხილებები, სანამ არ მოექცევა უმოქმედობის შედეგებს.
ეს განწყობა შეიძლება ფართოდ მიმართოს ცხოვრების მრავალ სცენარს, რაც ხაზს უსვამს სხვების მხრიდან ყურადღების მიქცევისა და მიმღების მნიშვნელობას. მოსაზრება, რომ აღქმებმა შეიძლება რეალობის დამახინჯება მიგვითითებს, რომ გადაწყვეტილების მიღება ხშირად ღრუბელია არასწორი რწმენით, რაც იწვევს განჭვრეტას. საბოლოო ჯამში, ციტატა გამაფრთხილებელი შეხსენებაა, რომ ჩვენს გარშემო მყოფთა შეხედულებებსა და გამოცდილებას შეამჩნიონ, სანამ სინანულის ჩადებას აპირებენ.
