ეს ტყე ჭამს საკუთარ თავს და სამუდამოდ ცხოვრობს.
(This Forest eats itself and lives forever.)
"Poisonwood Bible" - ში ბარბარა კინგსოლვერი იკვლევს ტყის მეტაფორით გამძლეობისა და ურთიერთკავშირის თემებს. ფრაზა "ეს ტყე ჭამს საკუთარ თავს და სამუდამოდ ცხოვრობს" მოიცავს იდეას განახლებისა და გადარჩენის ციკლის შესახებ, ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ ხდება ცხოვრება მუდმივად ადაპტირდება და გარდაქმნის. ეს ცნება მიგვითითებს იმაზე, რომ განადგურების პირობებშიც კი, ბუნება პოულობს რეგენერაციის გზებს, ხაზს უსვამს ეკოსისტემებში თანდაყოლილ ძალას.
წიგნი განიხილავს ადამიანის გამოცდილებისა და ურთიერთობების სირთულეებს, პარალელურად ტყის სიცოცხლის ციკლს. ისევე, როგორც ტყე მოიხმარს და გაახალგაზრდავებს, პერსონაჟები ნავიგაციას ახდენენ საკუთარ გამოწვევებზე, რაც საბოლოოდ იწვევს ღრმა პიროვნულ ზრდას და გაგებას. კინგსოლვერის ნაშრომი იწვევს მკითხველს, რომ აისახოს ერთმანეთთან და ბუნებრივ სამყაროში მათი კავშირები, მიუთითებს ჰარმონიული არსებობის შესახებ, რომელიც აყვავდება უარყოფითი მხარეების მიუხედავად.