ეს საკმარისია დასაწყისისთვის: იცოდეთ, სანამ ყველა სახელი და ისტორიული ისტორიები ართმევს თავს, რომ ჩვენ გვინდა, რომ ჩატარდეს და მარტო დავტოვოთ, ისევ და ისევ; გაიმართა და დარჩა მარტო, სანამ ცეკვა არ არის, თუ როგორ გადარჩება და იზრდება, ზამთრის გაზაფხულზე ისევ გაზაფხულზე.
(This is enough to begin: To know, before all the names and histories drape who we are, that we want to be held and left alone, again and again; held and left alone until the dance of it is how we survive and grow, like spring into winter into spring again.)
"გაღვიძების წიგნში", მარკ ნეპო ელეგანტურად გამოხატავს რთულ ბალანსს კავშირის საჭიროებასა და მარტოობის სურვილს შორის. იგი ხაზს უსვამს იმას, რომ ჩვენი პირადობისა და ფონის ამოღება, ჩვენი ფუნდამენტური სურვილია განიცადოს, რომ განიცდიან და თავისუფლად. ეს ორმაგობა აუცილებელია ჩვენი ემოციური და სულიერი ზრდისთვის.
ნეპო ვარაუდობს, რომ ინტიმური ურთიერთობისა და მარტოობის ძიების ციკლური რიტმი სეზონებს ჰგავს, რაც ასახავს გადარჩენის ბუნებრივ ნიმუშს. ისევე, როგორც ბუნების გადასვლა გაზაფხულიდან ზამთარში და ისევ უკან, ჩვენი ცხოვრება აყვავდება ამ ურთიერთქმედებით, რაც ხელს უწყობს ჩვენს განვითარებას და გამძლეობას, როდესაც ჩვენ ჩვენს გამოცდილებას ნავიგაციას ვაძლევთ.