ჟაკლინ ვინსპარის წიგნში "მაისი დობსი", მწუხარებით სავსე დღე საბოლოოდ დაასრულებს იმედისა და სილამაზის მომენტს. თხრობა იპყრობს პერსონაჟების მიერ გამოცდილი ემოციების მრავალფეროვნებას, რაც ხაზს უსვამს მათ ბრძოლებსა და გამოწვევებს მთელი დღის განმავლობაში. ცრემლების მიუხედავად, არსებობს მნიშვნელოვანი ტრანსფორმაცია, რომელიც იწვევს უფრო პოზიტიურ დასკვნამდე.
ცისარტყელას მითითება სიმბოლოა განახლებისა და ოპტიმიზმის შესახებ, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ რთულ პერიოდებშიც კი, ცხოვრებაში არსებობს სიხარულისა და სიკაშკაშის პოტენციალი. ეს მწუხარე გამოსახულება ასახავს ადამიანის სულის გამძლეობას, ახსენებს მკითხველს, რომ იმედი ხშირად ჩნდება გაჭირვების შემდეგ.