სიკეთისა და ბოროტების მოგვარება ღვთისადმი მზერაზე უნაყოფოა. კარგი მიედინება ღმერთთან დაკავშირებული ცხოვრებიდან. ბოროტი მიედინება ღვთისგან გაუცხოებული ცხოვრებიდან. "ვინც აკეთებს იმას, რაც სიკეთეს აკეთებს, არის ღმერთისგან. ყველას, ვინც აკეთებს ბოროტებას, არ უნახავს ღმერთი" {3 იოანე 11. სიკეთის მოსაზიდად და ბოროტებისგან რომ მივცეთ, ჩვენ უნდა დავინახოთ ღმერთი, როგორც ის
(To address good and evil without gazing upon God is fruitless. Good flows from the life connected to God. Evil flows from the life alienated from God. "Anyone who does what is good is from God. Anyone who does what is evil has not seen God" {3 John 11}. To embrace good and turn from evil, we must see God as he really is. We must not simply believe in God, but believe what is true about God. Diminishing God not only fails to solve theological problems, it dishonors him and becomes idolatry. When we see God as he is, we will see ourselves as we are, leaving him in his rightful place and us in ours.)
სიკეთის და ბოროტების გაგების მცდელობა იწყება ღვთის ბუნების აღიარებით. ჭეშმარიტი სიკეთე წარმოიქმნება მასთან ურთიერთობისგან, ხოლო ბოროტება წარმოიშობა მისი ყოფნისგან განცალკევებისაგან. 3 იოანე 11 - დან სწავლება მიუთითებს ჩვენი ქმედებების მნიშვნელობაზე; ისინი, ვინც სიკეთეს აკეთებენ, ასახავს ღვთის გავლენას, ხოლო მათ, ვინც ბოროტებას განიცდის, მას მხედველობა დაკარგეს. ნამდვილი ტრანსფორმაციისთვის, ჩვენ უნდა დავინახოთ ღმერთი მისი ჭეშმარიტი ფორმით, უბრალო რწმენის მიღმა, რომ ნამდვილად გაიგოს რა სიკეთე იწვევს.
ღვთის ბუნების შემცირება არა მხოლოდ ართულებს ჩვენს გაგებას სასულიერო საკითხების შესახებ, არამედ იწვევს მის შეურაცხყოფას, კერპთაყვანისმცემლობის მსგავსად. გულწრფელად აღქმული ღმერთის აღქმით, ჩვენ მასთან დაკავშირებით ვითანამშრომლებთ ჩვენსა და ჩვენს ადგილს. ეს აღიარება გვეხმარება სიკეთის მიღწევაში, როდესაც ბოროტებას უარყოფენ, საბოლოოდ კი ჩვენს ცხოვრებაში ღვთიური ჭეშმარიტების უფრო მკაფიო გაგებას, როგორც ეს აღწერილია რენდი ალკორნის ნაწარმოებში.