ნანგრევების გავლით, მან ისევ დაინახა ყველაფერი, რაც მან ამდენჯერ უნახავს: რამდენად უკეთესი იყო ამერიკელები კატასტროფის პასუხზე, ვიდრე ამის თავიდან ასაცილებლად.
(Walking through the ruins, she saw all over again what she had seen so many times: how much better Americans were at responding to a disaster than preventing it.)
"მეხუთე რისკის" მიხედვით, მაიკლ ლუისი იკვლევს ამერიკულ პასუხს კატასტროფებზე, რაც ხაზს უსვამს განმეორებით თემას: ქვეყანა ექსკლუზიურად რეაგირებს კრიზისებზე, ვიდრე პროაქტიულად თავიდან აიცილებს მათ. როგორც პროტაგონისტი დადის გაპარტახებული ნანგრევებით, იგი ასახავს ამ ტენდენციის მკაცრ რეალობას, გამოავლენს ნიმუშს, სადაც რესურსები და ძალისხმევა მობილიზებულია მხოლოდ კატასტროფის გაფიცვის შემდეგ.
ეს დაკვირვება ემსახურება კატასტროფის მზადყოფნის სისტემური ჩავარდნების კრიტიკას. იგი ხაზს უსვამს პერსპექტივის ცვლის აუცილებლობას, ვარაუდობს, რომ პრევენციაზე ფოკუსირება საბოლოოდ შეიძლება გადაარჩინოს სიცოცხლე და რესურსები, ვიდრე დაეყრდნოს რეაქტიულ მიდგომას, რომელიც ხშირად გვიან მოდის.