ჯორჯ ვაშინგტონი ფლობდა ფიზიკურ ატრიბუტებსა და ფსიქოლოგიურ სიძლიერეს, რომელიც აუცილებელია ლიდერობისთვის, ამერიკული რევოლუციის დროს. მან გამოავლინა ბუნებრივი უპირატესობა და თავდაჯერებულობა, რამაც აღმოფხვრა თვითგამორკვევის საჭიროება. მისი ადრინდელი გამოცდილება, როგორც უმცროსი ოფიცერი, ასწავლა მას დაეყრდნო მისი მეთაური ყოფნა, ვიდრე სიტყვები, რაც მას საშუალებას აძლევდა განასახიეროს მის გარშემო მყოფთა იმედები და მისწრაფებები.
დროთა განმავლობაში, ვაშინგტონი ახალგაზრდობაში უფრო აშკარა ფიგურიდან განვითარდა ჩუმად ლიდერამდე, რომლის უბრალო არსებობამ ერთგულება და აღფრთოვანება შთააგონა. ამ ტრანსფორმაციამ მას საშუალება მისცა გამაერთიანებელი ფიგურა, წარმოადგენდა მრავალფეროვან იდეალებსა და ამბიციებს, ეფექტურად მიეღო ხალხს ამერიკის დამოუკიდებლობის მიზეზის მხარდასაჭერად.