ჩვენ ვიცით, რომ პატრიარქობის ღმერთები ძველი, მაგრამ ყოველთვის აწმყო ქალღმერთის ფერმკრთალი წარმოებულები და უკუღმართები არიან. ჩვენ ვეჭვობთ, რომ ფალოცენტრულ მწერლებსა და ხელოვანებს, რომელთაც თუნდაც მცირე გამჭრიახობა აქვთ, ხანდახან დისკომფორტს უქმნიან საკუთარი მოტყუების მდგომარეობას. მათ, ვისაც აქვს გაცნობიერებული უკუქცევის საშინელი დანაშაული, რომელიც არის
(We are aware that the gods of patriarchy are pale derivatives and reversals of ancient yet always Present Goddess{es}. We suspect that phallocentric writers and artists who have even a glimmer of insight are sometimes made uncomfortable by their own state of deception. Those who have any awareness of the heinous crime of reversal which is patriarchy must be in a state of deep conflict and fear of...Her.)
მერი დალის ნაშრომი ასახავს იმაზე, თუ როგორ ამახინჯეს და შეამცირეს ქალღმერთების ძლიერი, უძველესი წარმოდგენები. იგი ვარაუდობს, რომ პატრიარქობის კონცეფცია არის უფრო ავთენტური ქალური სიძლიერის ნაკლოვანება, რომელიც არსებობდა ისტორიის მანძილზე. ეს კრიტიკა გულისხმობს, რომ მათ, ვინც წვლილი შეიტანა მამაკაცზე ორიენტირებულ ნარატივში, შეიძლება იგრძნოს შინაგანი არეულობა, გააცნობიეროს, რომ მათი პერსპექტივები ეფუძნება მატყუარა ჩარჩოს, რომელიც ფარავს ქალური ღვთაებრივის ნამდვილ მნიშვნელობას.
დალის მტკიცება ხაზს უსვამს იმ კონფლიქტს, რომელსაც პიროვნებები აწყდებიან, რომლებიც აცნობიერებენ პატრიარქალური ღირებულებების დესტრუქციულ ხასიათს. ეს ცნობიერება ქმნის დაძაბულობას, რადგან ისინი ებრძვიან ქალის ძალაუფლების დათრგუნული ნარჩენების აღიარების და აღდგენის აუცილებლობას. მითითება "მისზე" ნიშნავს ღრმა პატივისცემას ქალღმერთის ორიგინალური არქეტიპების მიმართ, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ საპატრიარქოში გამყარებულებს შეიძლება ეშინოდეთ ძალისა და ტრანსფორმაციის ამ ძლიერი სიმბოლოების აღორძინების.
