ჩვენ ხშირად ვცდილობთ განკურნების მოგზაურობას, როგორც ჭრილობას. მაგრამ რადგან ჭრილობებს სჭირდებათ ჰაერი და მსუბუქი ქსოვისა და განკურნების მიზნით, ჩვენი ტკივილი და მწუხარება უნდა გამოვიყვანოთ ღია, ასე რომ ჩვენ შეგვიძლია განკურნება სიცოცხლეში
(We often mistake the journey of healing as one that covers over a wound. But as wounds need air and light to knit and heal, our pain and sorrow need to be brought out into the open so we can be healed by life)
"ერთი სიცოცხლე, რომელიც ჩვენ მოგვცეს", მარკ ნეპო ხაზს უსვამს, რომ განკურნება არ არის მხოლოდ ჭრილობების დამალვა ან ტკივილის თავიდან აცილება. იგი ვარაუდობს, რომ ნამდვილი განკურნება მოითხოვს ჩვენი ბრძოლების აღიარებას და წინაშე, რაც მათ საშუალებას აძლევს მათ სუნთქვა და გაიგონ. ისევე, როგორც ფიზიკურ ჭრილობებს სჭირდებათ ჰაერი და სინათლე სწორად განკურნებისთვის, ჩვენი ემოციური ტკივილი და მწუხარება ასევე უნდა იყოს გამოვლენილი და მიმართოს ჭეშმარიტი გამოჯანმრთელების გასაძლიერებლად.
ეს პერსპექტივა ხელს უწყობს ჩვენი ცხოვრების გამოწვევების უფრო ღრმა მიღებას, რაც მხარს უჭერს, რომ ჩვენი ტანჯვის მიღწევამ შეიძლება გამოიწვიოს პიროვნული ზრდა. იმის ნაცვლად, რომ ჩვენი გამოცდილებისგან იმალებოდეს, ნეპო გვეპატიჟებს მათ შუქზე, სადაც მათ შეუძლიათ გარდაქმნან და ინტეგრირდნენ ჩვენს ცხოვრებაში, რაც საბოლოოდ იწვევს უფრო სრულყოფილ არსებობას.