"ერთი სიცოცხლე, რომელიც ჩვენ მოგვცეს", მარკ ნეპო ხაზს უსვამს, რომ განკურნება არ არის მხოლოდ ჭრილობების დამალვა ან ტკივილის თავიდან აცილება. იგი ვარაუდობს, რომ ნამდვილი განკურნება მოითხოვს ჩვენი ბრძოლების აღიარებას და წინაშე, რაც მათ საშუალებას აძლევს მათ სუნთქვა და გაიგონ. ისევე, როგორც ფიზიკურ ჭრილობებს სჭირდებათ ჰაერი და სინათლე სწორად განკურნებისთვის, ჩვენი ემოციური ტკივილი და მწუხარება ასევე უნდა იყოს გამოვლენილი და მიმართოს ჭეშმარიტი გამოჯანმრთელების გასაძლიერებლად.
ეს პერსპექტივა ხელს უწყობს ჩვენი ცხოვრების გამოწვევების უფრო ღრმა მიღებას, რაც მხარს უჭერს, რომ ჩვენი ტანჯვის მიღწევამ შეიძლება გამოიწვიოს პიროვნული ზრდა. იმის ნაცვლად, რომ ჩვენი გამოცდილებისგან იმალებოდეს, ნეპო გვეპატიჟებს მათ შუქზე, სადაც მათ შეუძლიათ გარდაქმნან და ინტეგრირდნენ ჩვენს ცხოვრებაში, რაც საბოლოოდ იწვევს უფრო სრულყოფილ არსებობას.