ჩვენ ალბათ დავიწყეთ ჩვენი ფრჩხილების უზნეო მარჯნის ხატვა მას შემდეგ, რაც ყველას გონივრული უკვე წავიდა ვარდისფერზე, მაგრამ ჰეკი, ყოველ შემთხვევაში, ჩვენ ყველანი ერთად ვიყავით.
(We probably started painting our nails Immoral Coral after everybody sensible had already gone on to pink, but heck, at least we were all behind the times together.)
ბარბარა კინგსოლვერის "Poisonwood Bible" - ში, მთხრობელი ასახავს არჩევანს, რომ დახატოს ფრჩხილები, რომელსაც უწოდებენ უზნეო მარჯანს, მიგვითითებს იმაზე, რომ მათი გადაწყვეტილება ალბათ მოძველებული იყო, რადგან სხვა ბევრმა უკვე გადავიდა სხვადასხვა ტენდენციებზე, როგორიცაა ვარდისფერი. ეს დაშვება ცხადყოფს ამხანაგობის გრძნობას მათ შორის, ვინც მოიცავდა იგივე არჩევანს, თუნდაც ის განიხილებოდა, როგორც მრუდი. ციტატა იღებს კოლექტიური იდენტურობის მომენტს, სადაც ნაჩვენებია, თუ როგორ აკავშირებს ხალხი არჩევანს, რაც ნიშნავს მათ კონკრეტულ დროსა თუ ტენდენციას.
ამ მომენტში, თუმც ბუნებაში ტრივიალურია, ასევე საუბრობს წიგნის უფრო დიდ თემებზე ცვლილებების, კულტურისა და დროის გავლის შესახებ. იმის აღიარება, რომ "The Times- ის უკან" ასახავს პერსონაჟების პირად და კულტურულ მოგზაურობას. ეს მიუთითებს ადაპტაციასთან ბრძოლებზე და ხშირად რთულ ურთიერთობას საზოგადოებრივ მოლოდინებთან. ნათელი გამოსახულების და რელევანტური სენტიმენტების საშუალებით, კინგსოლვერი ხაზს უსვამს არჩევანის მნიშვნელობას, რაც არ უნდა მცირე იყოს ინდივიდუალური და კოლექტიური იდენტურობის ჩამოყალიბებაში.