ჩვენ ისე ვართ დატვირთული ეგოისტური საგნებით, კარიერით, ოჯახით, საკმარისი ფულით, იპოთეკური სესხით, ახალი მანქანის ყიდვით, რადიატორის შეკეთებით, როდესაც ის ფუჭდება - ჩვენ ჩართული ვართ ტრილიონობით წვრილმან ქმედებებში მხოლოდ იმისთვის, რომ გავაგრძელოთ. ასე რომ, ჩვენ არ გვექნება ჩვევა, დავდგეთ უკან და შევხედოთ ჩვენს ცხოვრებას და ვთქვათ: ეს ყველაფერია? ეს ყველაფერი მინდა? რამე აკლია?
(We're so wrapped up with egotistical things, career, family, having enough money, meeting the mortgage, getting a new car, fixing the radiator when it breaks-we're involved in trillions of little acts just to keep going. So we don't get into the habit of standing back and looking at our lives and saying, Is this all? Is this all I want? Is something missing?)
მიჩ ალბომის "სამშაბათი მორისთან ერთად" იკვლევს თანამედროვე ცხოვრების დატვირთულობას, სადაც ადამიანები ხშირად პრიორიტეტს ანიჭებენ მატერიალურ საზრუნავს ვიდრე ინტროსპექციას. ის ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ ხდება ადამიანები ისე ჩაფლული ყოველდღიური პასუხისმგებლობებით, როგორიცაა სამსახური, ფინანსები და ოჯახი, რომ უგულებელყოფენ შეჩერებას და ფიქრს თავიანთ ნამდვილ სურვილებზე და ცხოვრებით კმაყოფილებაზე. წარმატებისკენ ამ დაუღალავმა დევნამ შეიძლება გამოიწვიოს სიცარიელის განცდა.
ციტატა ხაზს უსვამს ჩვენი რუტინიდან უკან დახევის მნიშვნელობას, რათა ეჭვქვეშ დააყენოთ ჩვენი ცხოვრების ხარისხი და მიზანი. ის მოუწოდებს მკითხველს დაფიქრდნენ, ავსებს თუ არა ზედაპირული მიზნების გაუთავებელი სწრაფვა უფრო ღრმა სიცარიელეს, თუ ისინი უბრალოდ განადგურდებიან წვრილმანებით, რომლებიც შეიძლება ნამდვილად არ იყოს მნიშვნელოვანი. ეს ასახვა სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია უფრო მნიშვნელოვანი და სრულფასოვანი არსებობის მისაღწევად.