ჩვენ საკუთარ თავს ვამბობთ მოთხრობებს, რომ ვიცხოვროთ, "რომანისტმა და ესეისტმა ჯოან დიდონმა ცნობილი წერს. ჩვენ ასევე ვამბობთ საკუთარ თავს ისტორიებს, რომ არ მოკვდეს".
(We tell ourselves stories in order to live," the novelist and essayist Joan Didion famously wrote. We also tell ourselves stories in order not to die.")
ჯოან დიდიონის მზაკვრული ციტატა ხაზს უსვამს ადამიანის ფუნდამენტურ საჭიროებას, რათა შექმნან თხრობები, რომლებიც დაგვეხმარება ჩვენი გამოცდილების ნავიგაციაში. სიუჟეტების საშუალებით, ჩვენ ვპოულობთ მნიშვნელობასა და უწყვეტობას, რაც საშუალებას გვაძლევს გავითვალისწინოთ ქაოსი ჩვენს ცხოვრებაში. ეს მოთხრობები სიცოცხლის ხანგრძლივობას ემსახურება, რაც დაგვეხმარება სირთულეების მოგვარებაში და გონებრივი კეთილდღეობის შენარჩუნებაში.
Edwidge Dantantat– ის წვლილში "საუკეთესო ამერიკული ესეები 2011", ეს იდეა შემდგომში შეისწავლეს, ხაზს უსვამს იმას, რომ ისტორიები, რომელსაც ჩვენ ვამბობთ, არა მხოლოდ გადარჩენის საშუალებაა, არამედ ჩვენი შიშებისა და გამოწვევების დაპირისპირების საშუალებაა. სიუჟეტების ჩართულობით, ჩვენ ვადასტურებთ ჩვენს არსებობას და გამძლეობას, ჩვენს შინაგან ძალას ვუშვებთ ცხოვრებისეული პრობლემების წინაშე.