ჩვენ ვიბრძოლებთ კონფლიქტური მოთხოვნილებებით. ქრისტიანობა სჯერა, რომ სატანა ბოროტებას გვეცინება. ინდუსები ბოროტებას ხედავენ, როგორც ცხოვრების ბალანსის გამოწვევას. იუდაიზმი ეხება ადამიანის სამართლიან მიდრეკილებას, მისი ბოროტი მიდრეკილებით, როგორც ორი მეომარი სული; ბოროტი სული, თავდაპირველად, შეიძლება იყოს ისეთივე ციმციმი, როგორც cobweb, მაგრამ თუ იზრდება, ის ხდება სქელი,
(we wrestle with conflicting urges. Christianity believes Satan tempts us with evil. Hindus see evil as a challenge to life's balance. Judaism refers to a man's righteous inclination versus his evil inclination as two warring spirits; the evil spirit can, at first, be as flimsy as a cobweb, but if allowed to grow, it becomes thick as a cart rope.)
სხვადასხვა რელიგიურ ტრადიციებში, არსებობს საერთო თემა, რომელიც ასახავს სიკეთესა და ბოროტებას შორის შინაგან ბრძოლას. ქრისტიანობა ამ ჭიდაობას ანიჭებს სატანის ცდუნებებს, რომელიც ინდივიდებს უბიძგებს დანაშაულისკენ. ამის საპირისპიროდ, ინდუიზმი ბოროტებას განიხილავს, როგორც გამოწვევას, რომელიც ასახავს და ინარჩუნებს ცხოვრების ბალანსს. ეს პერსპექტივა მოუწოდებს მორწმუნეებს დაპირისპირდნენ და ნავიგაცია გაუწიონ ისეთ გამოწვევებს, როგორიცაა მათი სულიერი მოგზაურობის ნაწილი.
იუდაიზმი გთავაზობთ უნიკალურ შეხედულებას ინდივიდში ორი საპირისპირო მიდრეკილების კონცეფციის საშუალებით: მართალი და ბოროტება. ეს იდეა ხაზს უსვამს იმას, რომ ბოროტი მიდრეკილება შეიძლება დაიწყება სუსტი, ისევე როგორც უბრალო cobweb, მაგრამ თუ არ არის გადამოწმებული, ის შეიძლება გაძლიერდეს, გახდეს ძლიერი ძალა, სქელი თოკის მსგავსი. ეს დინამიკა ასახავს დელიკატურ ბალანსს, რომელსაც თითოეულმა ადამიანმა უნდა მართოს და ხაზს უსვამს თვითშემეცნების მნიშვნელობას პირადი დემონების დაძლევაში.