ისე, ეს იყო ცხოვრება. სიხარული და ტკივილი... იმედი და შიში...და ცვლილება. ყოველთვის შეიცვალე! შენ ვერ უშველე. ძველი უნდა გაუშვა და ახალი გულთან მიიტანო... ისწავლო მისი სიყვარული და მერე თავის მხრივ გაუშვა. გაზაფხული, როგორიც ლამაზი იყო, უნდა დაემორჩილოს ზაფხულს და ზაფხული შემოდგომაზე იკარგება. დაბადება...პატარძალი...სიკვდილი...
(Well, that was life. Gladness and pain...hope and fear...and change. Always change! You could not help it. You had to let the old go and take the new to your heart...learn to love it and then let it go in turn. Spring, lovely as it was, must yield to summer and summer lose itself in autumn. The birth...the bridal...the death...)
ნაწყვეტი ასახავს ცხოვრების ორმაგობას, ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ თანაარსებობს სიხარული და მწუხარება. იგი ხაზს უსვამს, რომ ცხოვრება არის იმედისა და შიშის განცდის მუდმივი ციკლი და ცვლილებების გარდაუვალობა. ადამიანმა უნდა ისწავლოს ახალი გამოცდილების მიღება და ასევე წარსულის გაშვება, იმის აღიარება, რომ ზრდა ხშირად მოითხოვს ამ გადასვლას.
სეზონების მეტაფორა ლამაზად ასახავს ამ ციკლს; გაზაფხული გზას უთმობს ზაფხულს, რომელიც გადადის შემოდგომაზე, სიმბოლოა ცხოვრების ეტაპები დაბადებიდან სიკვდილამდე. თითოეული ეტაპი არსებითია და ცვლილებების მიღება ხელს უწყობს პიროვნულ განვითარებას და გამძლეობას.
