გასაოცარი ის იყო, რომ მათი პატარა დელიკატური ხელები ეხებოდა, მათი მაიმუნის თითები ერთმანეთს ეყრდნობოდა. გასაგები იყო, რომ სწორედ ეს იყო ეს პატარა მდგრადი შეხება, რამაც მათ ძილის საშუალება მისცა. სანამ ისინი ეხებოდნენ, მათ შეეძლოთ გაეშვებინათ. მე შური გავხდი მათ ნდობას და სიმარტივეს. დამოუკიდებლობის დროს არცერთი ადამიანის პრეტენზია არ ყოფილა. მათ აშკარად სჭირდებოდათ
(What was amazing was that their small delicate hands were touching, their monkey fingers leaning into each other. It was clear that it was this small sustained touch that allowed them to sleep. As long as they were touching, they could let go. I envied their trust and simplicity. There was none of the human pretense at independence. They clearly needed each other to experience peace. One stirred but didn't wake, and the other, in sleep, kept their fingers touching. How deeply rewarding the life of touch.)
ამ პასაჟში, ავტორი ასახავს ორ პიროვნებას შორის შეხებით კავშირს და აკვირდება, თუ როგორ ხდება მათი დელიკატური ხელები გადაჯვარედინებული. ეს მარტივი კონტაქტი მათ შორის არის გამოსახული, როგორც კომფორტისა და მშვიდობის წყარო, რაც მათ საშუალებას აძლევს მათ ძილის ჩაბარება. მათი შეხება სიმბოლოა ერთმანეთზე ღრმა ნდობასა და დამოკიდებულებას, რაც ეწინააღმდეგება ადამიანის დამოუკიდებლობისა და პრეტენზიის სირთულეებს. ეს მიგვითითებს, რომ რეალური მშვიდობა ხშირად შეიძლება მოიძებნოს ახლო ურთიერთობებში, სადაც ემოციური მხარდაჭერა და ნდობა არსებობს.
ავტორი გამოხატავს შურის...