სად იყვნენ სამშვიდობოები? სად იყო გაერო? რატომ უგულებელყო მთელი მსოფლიო სადამ თავდასხმას საკუთარ ხალხზე? ჩვენ ქურთები ასე უღირსად, ასე ერთჯერადად მიგვაჩნდა? ძალიან მინდოდა მთის წვერზე დავმდგარიყავი და მეყვირა, სად ხარ, სამყაროო? სად ხარ ?
(Where were the peacekeepers? Where was the UN? Why was the entire world ignoring Saddam's attack upon his own people? Were we Kurds considered so unworthy, so disposable? I longed to stand at the top of the mountain and shout out, Where are you, world? Where are you ?)
"სიყვარული მოწყვეტილ მიწაზე: ჯოანა ქურთისტანის", ავტორი ჟან სასონი იპყრობს სასოწარკვეთას, რომელიც ქურთების მიერ იგრძნობა სადამ ჰუსეინის სასტიკი კამპანიების დროს. პროტაგონისტი, ჯოანა, ასახავს მის ტკივილს საერთაშორისო ჩარევის არარსებობის გამო, რადგან მისმა ხალხმა სისასტიკე განიცადა. იგი ეჭვქვეშ აყენებს გლობალური საზოგადოების სიჩუმეს და აშკარა გულგრილობას ქურთული მდგომარეობის მიმართ, გაინტერესებს, რატომ არავის უვლიდა მათ ტანჯვას.
ეს გულწრფელი აღიარებისა და დახმარებისადმი გულწრფელი ხაზს უსვამს პოლიტიკური უგულებელყოფის უფრო ფართო საკითხს, რომელსაც წინაშე დგას დაჩაგრული ჯგუფები. ჯოანას სიამოვნება წარმოადგენს ძლიერ შეხსენებას ადამიანის უფლებების დარღვევებზე საერთაშორისო ყურადღების მიქცევის გამოწვევებზე, რაც ხაზს უსვამს ტირანიის წინააღმდეგ სიფხიზლისა და მოქმედების აუცილებლობას. მისი მოთხრობა ასახავს არა მხოლოდ პირად ბრძოლებს, არამედ კოლექტიურ ტირილს სამართლიანობისა და კაცობრიობის პასუხისმგებლობისთვის, რომ წინააღმდეგობა გაუწიოს ჩაგვრას.