epictetus ხაზს უსვამს ჩვენი ფიზიკური ყოფნის უმნიშვნელო სამყაროს დიდ სქემაში, ხოლო ხაზს უსვამს ადამიანის მიზეზების უპირატესობას. იგი გვთავაზობს, რომ, მიუხედავად მცირე სივრცისა, ჩვენი სხეულები იკავებენ, მიზეზების ძალა საშუალებას გვაძლევს დავიდეს ღვთიური არსების თანაბარი. ეს პერსპექტივა იწვევს ჩვენს ინტელექტუალურ და მორალურ შესაძლებლობებზე ფოკუსირებას, ვიდრე ფიზიკურ არსებობასთან დაკავშირებით.
ჩვენი მსჯელობის შესაძლებლობების შეფასებით და აღზრდით, ჩვენ შეგვიძლია გავაუმჯობესოთ არსებობის უფრო მაღალი ასპექტები. Epictetus მოგვიწოდებს, რომ ვაღიაროთ, რომ ჭეშმარიტი ღირებულება მდგომარეობს არა ჩვენს ფიზიკურ მდგომარეობაში, არამედ ჩვენი გონების სიძლიერეში და ჩვენი გაგების სიღრმეში. ეს მიდგომა ხელს უწყობს პიროვნულ ზრდას და ღვთიური თანასწორობის გრძნობას, მოგვიწოდებს ინვესტიციებს ჩვენს ინტელექტუალურ და ეთიკურ განვითარებაში.