Het citaat reflecteert op de thema's van onrechtvaardigheid en onrust na de verdrijving van Adham en Omaima uit hun huis. De verteller suggereert dat de afwezigheid van vrede en gerechtigheid leidde tot een toename van lijden en wanhoop, en benadrukte hoe stilte de duisternis van onrecht in de samenleving kan versterken. Deze boodschap resoneert door Naguib Mahfouz's 'Children of Our Neighborhood', die de worstelingen van de personages vastlegt in een wereld die chaotisch en onderdrukkend is geworden.

Mahfouz benadrukt de emotionele en psychologische impact van onrecht, wat suggereert dat de omstandigheden van de samenleving rechtstreeks de individuen daarin beïnvloeden. Door het verhaal worstelen de personages met de gevolgen van maatschappelijke verwaarlozing en het gewicht van hun collectieve ervaringen. Het citaat dient als een aangrijpende herinnering aan hoe de afwezigheid van rechtvaardigheid kan leiden tot een dieper, meer doordringend gevoel van wanhoop, het verlichten van het verband tussen persoonlijke en maatschappelijke worstelingen.