En onze hotness heeft nooit gerechtigheid en vrede gekend. Dit is wat hij had geëlimineerd sinds Adham en Omaima uit het grote huis werden verdreven. Weet je dit niet, Jablawi? Het lijkt erop dat onrecht de intensiteit van zijn duisternis zal intensiveren wanneer de stilte lang is.
(And our hotness never knew justice and peace. This is what he had eliminated since Adham and Omaima were expelled from the big house. Do you not know this, Jablawi? It seems that injustice will intensify the intensity of its darkness whenever the silence is long.)
Het citaat reflecteert op de thema's van onrechtvaardigheid en onrust na de verdrijving van Adham en Omaima uit hun huis. De verteller suggereert dat de afwezigheid van vrede en gerechtigheid leidde tot een toename van lijden en wanhoop, en benadrukte hoe stilte de duisternis van onrecht in de samenleving kan versterken. Deze boodschap resoneert door Naguib Mahfouz's 'Children of Our Neighborhood', die de worstelingen van de personages vastlegt in een wereld die chaotisch en onderdrukkend is geworden.
Mahfouz benadrukt de emotionele en psychologische impact van onrecht, wat suggereert dat de omstandigheden van de samenleving rechtstreeks de individuen daarin beïnvloeden. Door het verhaal worstelen de personages met de gevolgen van maatschappelijke verwaarlozing en het gewicht van hun collectieve ervaringen. Het citaat dient als een aangrijpende herinnering aan hoe de afwezigheid van rechtvaardigheid kan leiden tot een dieper, meer doordringend gevoel van wanhoop, het verlichten van het verband tussen persoonlijke en maatschappelijke worstelingen.