Als ik me naar boeken zou wenden, was het omdat zij het enige toevluchtsoord waren dat ik wist, een dat ik nodig had om te overleven, om een aspect van mezelf te beschermen dat nu in constante terugtocht was.
(If I turned towards books, it was because they were the only sanctuary I knew, one I needed in order to survive, to protect some aspect of myself that was now in constant retreat.)
In "Lolita lezen in Teheran", reflecteert Azar Nafisi op de diepgaande rol die boeken in haar leven speelden, vooral tijdens uitdagende tijden. Ze beschrijft haar connectie met literatuur als een toevluchtsoord, een plek waar ze kon ontsnappen aan de onderdrukkende realiteit om haar heen. Nafisi benadrukt dat boeken haar een middel boden om haar identiteit en zelfgevoel te behouden, vooral wanneer de externe wereld bedreigend en vijandig aanvoelde.
Dit citaat benadrukt het belang van literatuur als een toevluchtsoord voor Nafisi en portretteert het als een essentieel hulpmiddel om te overleven. In een samenleving waar persoonlijke vrijheden vaak worden onderdrukt, wordt haar liefde voor lezen een daad van rebellie en zelfbescherming. Door zich tot boeken te wenden, vindt ze troost en kracht, die de transformerende kracht van literatuur opnieuw bevestigt in het licht van tegenspoed.