De dood overwon me. Hij belde hem niet en bedoelde hem niet, maar hij komt zoals hij leuk vindt. Zlo dat hij een tissue naar de schapen draaide. Of een zandatoom om in de grond te verdwijnen. Zolang ik niet op het leven kan reageren, is het niet toegestaan om kracht te doen.
(Death overcame me. He did not call him and did not mean him, but he comes as he likes. Zlo that he turned a tissue to the sheep. Or an atom of sand to disappear in the ground. As long as I cannot respond to life, it is not permissible to pretend strength.)
Het citaat reflecteert op de onvermijdelijkheid van de dood en de onverwachte aankomst ervan, wat suggereert dat we niet kunnen controleren wanneer het gebeurt. De auteur gebruikt beelden van schapen en zand om de kwetsbaarheid van het leven en het bestaan te illustreren, wijzend op hoe gemakkelijk en onbeduidend een individu uit de wereld kan verdwijnen.
Bovendien duidt het idee van niet in staat te zijn om op het leven te reageren, een worsteling met veerkracht tegen de krachten van het lot. Het benadrukt de zinloosheid om te doen alsof hij sterk is wanneer ze worden geconfronteerd met de diepgaande realiteit van sterfelijkheid en kwetsbaarheid in het leven, zoals vastgelegd in het werk van Naguib Mahfouz.