Het citaat reflecteert op de onvermijdelijkheid van de dood en de onverwachte aankomst ervan, wat suggereert dat we niet kunnen controleren wanneer het gebeurt. De auteur gebruikt beelden van schapen en zand om de kwetsbaarheid van het leven en het bestaan ​​te illustreren, wijzend op hoe gemakkelijk en onbeduidend een individu uit de wereld kan verdwijnen.

Bovendien duidt het idee van niet in staat te zijn om op het leven te reageren, een worsteling met veerkracht tegen de krachten van het lot. Het benadrukt de zinloosheid om te doen alsof hij sterk is wanneer ze worden geconfronteerd met de diepgaande realiteit van sterfelijkheid en kwetsbaarheid in het leven, zoals vastgelegd in het werk van Naguib Mahfouz.