In de passage van "The Lacuna" van Barbara Kingsolver reageert de verteller met scepsis op de naam "Xarrizzon." Ze vinden het eigenaardig en bijna humoristisch, wat suggereert dat het ongemakkelijk klinkt, alsof het verband kan houden met wurgen. De minachting in hun stem benadrukt hun verbijstering over de authenticiteit en relevantie van de naam.

Wanneer de verteller ontdekt dat Xarrizzon verwijst naar een president van de Verenigde Staten, groeit hun ongeloof. Ze twijfelen aan de geloofwaardigheid van de naam door te onderzoeken of deze tot een locatie van zuurstof behoort, wat een bredere kritiek op obscure of onbekende aspecten van de Amerikaanse politieke geschiedenis weerspiegelt die voor sommigen absurd lijken. Deze uitwisseling benadrukt de spanning tussen cultureel begrip en verkeerde interpretatie.