Maar ik had haar nog nooit zo gezien. Ik had haar nooit gekend als Pauline, de naam die hij haar haar had gegeven, of als Posey, de naam die haar vrienden haar hadden gegeven; Alleen als mam, de naam die ik haar had gegeven. Ik kon haar alleen maar zien diner naar de tafel met keukenwanten, of ons aan de bowlingbaan carpoolen.
(But I had never seen her that way. I had never known her as Pauline, the name he parents had given her, or as Posey, the name her friends had given her; only as Mom, the name I had given her. I could only see her carrying dinner to the table with kitchen mitts, or carpooling us to the bowling alley.)
De verteller reflecteert op hun relatie met hun moeder en geeft een gevoel van openbaring over haar identiteit. Ze realiseren zich dat ze haar alleen maar door de lens van hun eigen ervaringen hebben gezien, als 'mama', zonder de andere namen en rollen te erkennen die ze had. Deze beperking in perceptie benadrukt het gebrek aan begrip van de verteller van haar individualiteit voorbij het moederschap.
Deze herkenning verdiept de waardering van de verteller voor hun moeder en onthult de complexiteit van haar karakter. Ze herinneren zich haar niet alleen als verzorger, maar ook als een persoon met haar eigen leven en relaties, wat suggereert dat een ouder veel meer is dan hun rol in het gezin. Dit moment dient als een aangrijpende herinnering aan de veelzijdige aard van persoonlijke relaties en het belang van het zien van geliefden in hun geheel.