Lijkt niet zo, omdat de wielen van Mexico naar voren kraken op hun langzame revolutie. Europa heft zich uit de as en stelt een hand uit voor haar armen en beschadigd. Maar als Truman roept om verandering, onderwijsverbeteringen of sociale zekerheid, roept een koor hem neer: verzorgingsstaat, collectivisme, samenzwering. Wat een buitengewone staat van dingen, wij zijn het eindproduct. Een rots die in de kloof wordt gegooid, rolt noch bergopwaarts of naar beneden, het is bevroren op zijn plaats.
(doesn't seem to be so, as the wheels of Mexico creak forward on their slow revolution. Europe raises herself from the ash and holds out a hand to her poor and damaged. But if Truman calls for any change, education improvements, or Social Security, a chorus shouts him down: welfare state, collectivism, conspiracy. What an extraordinary state of things, we are the finished product. A rock thrown in the canyon rolls neither uphill or down, it's frozen in place.)
Het citaat reflecteert op de stagnerende staat van sociale vooruitgang in Amerika, wat suggereert dat hoewel sommige landen zoals Mexico verandering vertonen, de VS gevangen lijken in een reeds bestaande toestand. De metafoor van een rots bevroren in een kloof illustreert de traagheid in het politieke landschap, met aanzienlijke verschuivingen in het beleid met weerstand. Het commentaar van de auteur verwijst naar een ontkoppeling tussen de behoeften van de samenleving en...