Sterven, zei Morrie plotseling, is slechts één ding om verdrietig te zijn, Mitch. Helaas leven is iets anders. Zoveel van de mensen die me komen bezoeken, zijn ongelukkig. Waarom? Nou, ten eerste, de cultuur die we hebben geeft mensen zich niet goed over zichzelf. We leren de verkeerde dingen. En je moet sterk genoeg zijn om te zeggen of de cultuur niet werkt, koop het niet. Maak je eigen. De meeste mensen kunnen het niet. Ze zijn ongelukkiger dan ik-even in mijn huidige toestand. Ik sterf misschien, maar ik ben omringd door liefhebbende, zorgzame zielen. Hoeveel mensen kunnen dat zeggen?
(Dying, Morrie suddenly said, is only one thing to be sad over, Mitch. Living unhappily is something else. So many of the people who come to visit me are unhappy. Why?Well, for one thing, the culture we have does not make people feel good about themselves. We're teaching the wrong things. And you have to be strong enough to say if the culture doesn't work, don't buy it. Create your own. Most people can't do it. They're more unhappy than me-even in my current condition.I may be dying, but I am surrounded by loving, caring souls. How many people can say that?)
Morrie reflecteert op de aard van het leven en de dood, wat suggereert dat hoewel sterven natuurlijke droefheid kan opwekken, een onvervuld leven een veel grotere zorg is. Hij merkt op dat veel mensen die hem bezoeken ongelukkig zijn, die hij toeschrijft aan een cultuur die geen eigenwaarde en vreugde inspireert. Morrie gelooft dat de samenleving de verkeerde lessen geeft en individuen aanspoort de moed te hebben om deze culturele normen...