Uiteindelijk, op de vierde november, toen degenen van wie hij hield de kamer had verlaten voor een moment om koffie in de keuken te pakken, de eerste keer dat geen van hen bij hem was sinds de coma begon Morrie stopte met ademen.
(Finally, on the fourth of November, when those he loved had left the room just for a moment-to grab coffee in the kitchen, the first time none of them were with him since the coma began-Morrie stopped breathing.)
In "Dinsdagen met Morrie" bereikt het verhaal een aangrijpend moment waarop de geliefden van Morrie tijdelijk uitstappen om koffie te krijgen. Deze korte afwezigheid markeert een belangrijk keerpunt omdat het de eerste keer is dat ze hem alleen hebben gelaten sinds zijn coma begon.
Het is tijdens dit rustige moment, zonder de aanwezigheid van familie en vrienden, dat Morrie zijn laatste adem haalt. Deze scène omvat het diepe verband tussen liefde en verlies, waarbij de bitterzoete aard van afscheid wordt benadrukt als Morrie -overgangen van het leven in de dood, omringd door de diepgaande impact die hij op de mensen om hem heen heeft gehad.