In "The Lacuna" van Barbara Kingsolver wordt de strijd van het personage met verdriet afgebeeld door de lens van zijn interacties met anderen. Het citaat suggereert dat hij onder een gevel opereert en doet alsof hij niet wordt beïnvloed door het verlies van zijn kinderen. Dit gedrag benadrukt het interne conflict waarmee hij wordt geconfronteerd, terwijl hij worstelt met het gewicht van zijn emoties terwijl hij probeert een schijn van normaliteit in zijn leven te behouden.

Bovendien geeft de verklaring aan dat de authentieke versie van zichzelf, belast door de realiteit van zijn dode kinderen, zelden aanwezig is. In plaats daarvan kiest hij ervoor om een ​​geconstrueerde identiteit aan de wereld te presenteren, wat een diep gevoel van isolatie en ontkoppeling suggereert. Dit thema van pretentie versus realiteit staat centraal in de roman, dat illustreert hoe individuen omgaan met trauma en de complexiteit van menselijke ervaring.