In "Dinsdagen met Morrie" vertelt de auteur Mitch Albom zijn ervaringen met zijn voormalige professor, Morrie Schwartz, die vecht tegen ALS (amyotrofe laterale sclerose). Naarmate de ziekte vordert, verslechtert het fysieke uiterlijk van Morrie aanzienlijk, met zichtbare veranderingen zoals haarverlies en een magere gezicht. Deze transformatie benadrukt de harde realiteit van ziekte, maar het dient ook als achtergrond voor hun diepe gesprekken over leven en sterfelijkheid.

Het grimmige beeld van de vervagende gezondheid van Morrie onderschrijft de rijkdom van zijn wijsheid. Ondanks zijn fysieke achteruitgang schijnen zijn geest en inzichten door, waardoor lezers herinneren aan het belang van verbindingen en de waarde van het leiden van een zinvol leven. Het verhaal reflecteert op hoe kwetsbaarheid in het gezicht van de dood kan leiden tot diepgaande discussies over liefde, doel en de essentie van het menselijk bestaan.