Ik geloof dat hij met opzet op deze manier stierf. Ik geloof dat hij geen huiveringwekkende momenten wilde, niemand die getuige zou zijn van zijn laatste ademtocht en erdoor zou worden achtervolgd, zoals hij was achtervolgd door het telegram met het overlijdensbericht van zijn moeder of door het lijk van zijn vader in het mortuarium van de stad.
(I believe he died this way on purpose. I believe he wanted no chilling moments, no one to witness his last breath and be haunted by it, the way he had been haunted by his mother's death-notice telegram or by his father's corpse in the city morgue.)
De auteur reflecteert op de diepgaande impact van de dood op de menselijke emoties, met name door de lens van de ervaringen van de hoofdpersoon. De overtuiging dat hij ervoor koos om alleen te sterven, wordt onderstreept door een verlangen om anderen te beschermen tegen de spookachtige herinneringen die gepaard gaan met getuige van de dood. Deze keuze benadrukt een diep begrip van verdriet en persoonlijk trauma, omdat hij zelf worstelde met de dood van zijn moeder en het beeld van het levenloze lichaam van zijn vader.
Dit verhaal suggereert dat sommige mensen de voorkeur geven aan eenzaamheid op hun laatste momenten om hun geliefden te beschermen tegen de pijn van het zien van hen vervagen. De beslissing van het personage benadrukt de complexiteit van het onder ogen zien van sterfelijkheid en hoe trauma's uit het verleden zijn benadering van de dood kunnen vormen. Uiteindelijk illustreert het een aangrijpende wens voor vrede, zowel voor zichzelf als voor degenen die hij achterlaat.