De auteur reflecteert op de diepgaande impact van de dood op de menselijke emoties, met name door de lens van de ervaringen van de hoofdpersoon. De overtuiging dat hij ervoor koos om alleen te sterven, wordt onderstreept door een verlangen om anderen te beschermen tegen de spookachtige herinneringen die gepaard gaan met getuige van de dood. Deze keuze benadrukt een diep begrip van verdriet en persoonlijk trauma, omdat hij zelf worstelde met de dood van zijn moeder en het beeld van het levenloze lichaam van zijn vader.

Dit verhaal suggereert dat sommige mensen de voorkeur geven aan eenzaamheid op hun laatste momenten om hun geliefden te beschermen tegen de pijn van het zien van hen vervagen. De beslissing van het personage benadrukt de complexiteit van het onder ogen zien van sterfelijkheid en hoe trauma's uit het verleden zijn benadering van de dood kunnen vormen. Uiteindelijk illustreert het een aangrijpende wens voor vrede, zowel voor zichzelf als voor degenen die hij achterlaat.