Op de universiteit had ik een cursus in het Latijn en op een dag kwam het woord scheiding naar voren. Ik heb altijd gedacht dat het uit een wortel kwam die de kloof betekende. In werkelijkheid komt het van Divertere, wat betekent afleiden. Ik geloof dat. Het enige dat echtscheiding doet, is je afleiden, je wegnemen van alles wat je dacht dat je wist en alles wat je dacht dat je wilde en je in allerlei andere dingen stuurde, zoals discussies over de gordel van je moeder en of ze met iemand anders zou moeten trouwen.
(In college, I had a course in Latin, and one day the word divorce came up. I always figured it came from some root that meant divide. In truth, it comes from divertere, which means to divert.I believe that. All divorce does is divert you, taking you away from everything you thought you knew and everything you thought you wanted and steering you into all kinds of other stuff, like discussions about your mother's girdle and whether she should marry someone else.)
Op de universiteit volgde de auteur een cursus Latijn en kwam hij het woord 'echtscheiding' tegen. Aanvankelijk geloofde hij dat het voortkwam uit een grondwoord dat 'verdelen' betekent, maar ontdekte dat het eigenlijk afgeleid is van 'divertere', wat zich vertaalt naar 'afleiden'. Deze openbaring leidde tot een diepere reflectie op de aard van echtscheiding zelf. In plaats van eenvoudigweg een scheiding, vertegenwoordigt het een afleiding van bekende paden en verwachtingen.
De auteur suggereert dat echtscheiding mensen wegleidt van wat ze ooit wisten en verlangden, waardoor ze in onverwachte discussies en situaties terechtkwamen, zoals gezinsdynamiek. Deze onvrijwillige omleiding dwingt tot een herwaardering van relaties en levenskeuzes, waardoor de diepgaande impact van dergelijke levensveranderingen wordt belicht.