In Jacqueline's roman "To Die But One", denkt de auteur na over de zware emotionele tol van jonge levens verloren in oorlog. De pijn die ouders ervaren wiens zonen zijn gestorven, is diepgaand, omdat ze worstelen van verdriet en de noodzaak om betekenis te vinden in hun verlies. Het idee dat hun zoon 'dapper' was, biedt weinig troost in het licht van hun overweldigende verdriet.

De ouders worden achtergelaten om een ​​complexe mix van trots en hartzeer te navigeren en proberen het offer van hun kind in het reine te brengen. Dit sentiment benadrukt de harde realiteit van oorlog, en benadrukt dat het niet alleen de soldaten zijn die lijden, maar gezinnen die levenslange gevolgen ondergaan in de nasleep van tragedie.