Het is taboe, "zei hij." Als ze je vragen waarom je een investeringsbankier wilt zijn, moet je praten over de uitdagingen en de sensatie van het doen van deals, en de opwinding van het werken met zulke hoogkoppelingsmensen, maar nooit, nooit geld vermelden.
(It's taboo," he said. "When they ask you why you want to be an investment banker, you're supposed to talk about the challenges, and the thrill of doing deals, and the excitement of working with such high-calibre people, but never, ever mention money.)
In "Liar's Poker", onderzoekt Michael Lewis de cultuur van investeringsbankieren en benadrukt de onuitgesproken regels die gesprekken in de industrie regelen. Een belangrijk taboe is het vermijden van het openlijk bespreken van financiële motivaties. Wanneer aspirant -bankiers worden gevraagd naar hun loopbaankeuzes, wordt van hen verwacht dat ze het prestige en de opwinding van de baan benadrukken, in plaats van openlijk toe te geven dat de allure van geld een primaire factor is.
Deze culturele norm weerspiegelt een bredere verwachting binnen de financiële dienstverlening, waar het presenteren van ambitie en strategisch denken voorrang heeft op financieel gewin. Door deze tegenstrijdigheid op te merken, werpt Lewis licht op de complexiteit van de bankwereld, waar de realiteit vaak in tegenspraak is met de gevel die individuen gedwongen zijn te handhaven.