Morrie was een bliksemafstand van ideeën geworden. Hij noteerde zijn gedachten over gele pads, enveloppen, mappen, schrootpapier. Hij schreef hapklare filosofieën over het leven met de schaduw van de dood: accepteer wat je kunt doen en wat je niet kunt doen; Accepteer het verleden als verleden, zonder het te ontkennen of weg te gooien; Leer jezelf te vergeven en anderen te vergeven; Ga er niet vanuit dat het te laat is om mee te doen.
(Morrie had become a lightning rod of ideas. He jotted down his thoughts on yellow pads, envelopes, folders, scrap paper. He wrote bite-sized philosophies about living with death's shadow: Accept what you are able to do and what you are not able to do; Accept the past as past, without denying it or discarding it; Learn to forgive yourself and to forgive others; Don't assume that it's too late to get involved.)
Morrie werd een belangrijke bron van wijsheid en legde zijn gedachten vast op verschillende stukken papier. Hij uitte zijn inzichten in het navigeren door het navigeren terwijl hij de sterfelijkheid confronteerde, en benadrukte het belang van zelfacceptatie en erkende iemands beperkingen. Hij moedigde aan het omarmen van het verleden, leren zichzelf en anderen te vergeven en een open mindset te handhaven over persoonlijke betrokkenheid bij het leven, ongeacht leeftijd of omstandigheden.
Door deze filosofieën gaf Morrie een diep begrip van het leven in het licht van de onvermijdelijkheid van de dood. Zijn reflecties dienen als herinneringen om prioriteit te geven aan persoonlijke groei, acceptatie en de waarde van emotionele verbindingen, en benadrukken dat het nooit te laat is om de wereld om ons heen te veranderen of omgaan.