Oh nee, zei ze nog steeds glimlachend; Haar ogen stroomden over met licht, die van mededogen. Ze begreep hoe hij zich voelde, dat dit geen impuls was. Maar het antwoord was nog steeds nee, en, wist hij, dat zou het altijd doen
(Oh no, she said, still smiling; her eyes poured over with light, that of compassion. She understood how he felt, that this was not an impulse only. But the answer was still no, and, he knew, it would always)
In Philip K. Dick's 'The Three Stigmata of Palmer Eldritch' vindt een aangrijpend moment plaats wanneer een personage, ondanks dat hij gevuld is met mededogen en begrip, een verzoek moet afwijzen. Haar warme glimlach en expressieve ogen onthullen een diepe empathie voor de gevoelens van de ander, wat suggereert dat ze de intensiteit van zijn emoties begrijpt. Dit begrip verandert echter niet haar beslissing; Ze blijft stevig in haar weigering.
Deze scène weerspiegelt een complex emotioneel samenspel en benadrukt dat zelfs met mededogen sommige keuzes vastberaden blijven. Het interne conflict van het personage benadrukt de uitdagingen van menselijke verbindingen en de moeilijke grenzen die vaak worden geconfronteerd in relaties. Uiteindelijk is het antwoord duidelijk, maar de redenen erachter resoneren diep in beide tekens.