Onze arrogancaderen ons om ons speciale waarde voor te stellen in deze tijdelijke verzameling van moleculen. Waarom zien we meer spirituele waarde in de som van onze lichaamsdelen dan op een individuele cel in het lichaam? Waarom houden we geen begrafenissen vast als huidcellen sterven?
(Our arrogancecauses us to imagine special value in this temporary collectionof molecules. Why do we perceive more spiritual valuein the sum of our body parts than on any individual cell inour body? Why don't we hold funerals when skin cells die?)
In "God's puin" presenteert Scott Adams een tot nadenken stemmende idee over menselijke arrogantie en onze perceptie van eigenwaarde. Hij vraagt zich af waarom we een belangrijke betekenis toeschrijven aan onze fysieke lichamen en ze als meer beschouwen dan alleen een verzameling moleculen. Dit perspectief verhoogt intrigerende punten over de aard van het bestaan en het onderscheid dat we maken tussen het geheel en de delen ervan.
Adams benadrukt de ironie in onze emotionele investeringen in ons lichaam, gezien het feit dat individuele cellen, die bijdragen aan ons wezen, niet dezelfde eerbied ontvangen. Hij illustreert dit door erop te wijzen dat we niet rouwen om de dood van huidcellen, maar we hebben uitgebreide begrafenissen voor het hele lichaam. Deze discrepantie nodigt contemplatie uit over ons begrip van het leven, de dood en de intrinsieke waarde die we aan ons fysieke zelf toewijzen.
