De botten zijn hard en lijken op zichzelf dood en steenachtig, maar door in het skelet te wroeten en eraan te trekken, voert de rest van het lichaam alle bewegingen van het leven uit.
(The bones are hard and by themselves seem dead and stony, but by rooting into and pulling against the skeleton, the rest of the body carries out all the motions of life.)
Het citaat uit "Speaker for the Dead" van Orson Scott Card presenteert een metafoor over het menselijk lichaam en zijn verbinding met het leven. Het beschrijft botten als ogenschijnlijk levenloos en stijf, maar toch spelen ze een cruciale rol bij het ondersteunen van de beweging en functie van het lichaam. Deze beelden suggereren dat zelfs wat onverzettelijk of inactief lijkt, essentieel is voor het leven, omdat de botten een raamwerk bieden dat dynamische acties mogelijk maakt.
Dit perspectief nodigt uit tot reflectie op de wisselwerking tussen structuur en vitaliteit. Hoewel het skelet dood en steenachtig lijkt, komt het leven tot uiting door de integratie ervan met de levende componenten van het lichaam. Het citaat onderstreept dus dat de basis van ons bestaan, hoewel ogenschijnlijk inert, onmisbaar is voor de manifestatie van de bewegingen en ervaringen van het leven.
