Het klaslokaal werd benaderd als een dynamische ruimte waar studenten actief bezig waren met het materiaal en de nadruk legden op het gesprek in plaats van traditionele lesmethoden. Deze innovatieve aanpak benadrukte de waarde van praktische ervaringen in het onderwijs, waarbij studenten worden geduwd om te leren door middel van real-world interacties en projecten voor sociale rechtvaardigheid.

Door reizen te plannen naar belangrijke historische sites en gemeenschappen in nood, moedigden opvoeders studenten aan om praktische toepassingen van hun studies te verkennen. Deze meeslepende leerervaring was bedoeld om hun begrip te verdiepen en een gevoel van verantwoordelijkheid voor maatschappelijke kwesties te bevorderen, waardoor een levendige educatieve omgeving werd gecreëerd die leefde met doel en betrokkenheid.