De mensen waren allemaal bezig in hun auto's, luisterden naar de radio, dus er was niemand om naar te glimlachen, dus ik stuurde mijn liefde gewoon naar de verkeerslichten. Niemand waardeert ze ooit, de hele dag, zo hard werkt om rood en geel en groen te worden, in de tijd met ons om ervoor te zorgen dat we niet tegen elkaar botsen. Als er een kleine kans was, zelfs de kleinste kans, dat ze toevallig in leven waren, wed ik dat ik de eerste persoon ooit was die hen vertelde dat ze speciaal waren. Je bent speciaal, zei ik hardop in mijn auto, maar voor het geval ze het niet konden horen, barstte ik mijn raam open. "Je bent speciaal," zei ik, tegen de nachtlucht. En zo, een groen licht.
(The people were all busy in their cars, listening to the radio, so there was no one to smile at, so I just sent my love to the traffic lights. No one ever appreciates them, all day long, working so hard to turn red and yellow and green, right in time with us to make sure we don't crash into each other. If there was any tiny chance, even the tiniest chance, that they happened to be alive, I bet I was the first person ever to tell them they were special. You are special, I said out loud in my car, but in case they couldn't hear, I cracked my window open. "You are special," I said, to the night air.And just like that, a green light.)
De verteller reflecteert op een moment van eenzaamheid terwijl hij vastzit in het verkeer, en noteert het isolement van mensen in hun auto's, opgenomen in hun radio's. Ze voelen zich losgekoppeld en besluiten humoristisch om de genegenheid uit te breiden naar de verkeerslichten, die de stroom van voertuigen onvermoeibaar beheren. De verteller stelt zich de lichten voor als niet -gewaardeerde werknemers, vervult een cruciale rol bij het voorkomen van ongevallen en het handhaven van de orde. Dit grillige idee doet hen ertoe om hoorbaar te verklaren dat de lichten speciaal zijn en hun betekenis in het dagelijkse woon -werkverkeer erkennen.
Deze daad van herkenning verandert in een speelse interactie met de omgeving, wat een gevoel van verbinding suggereert, zelfs in alledaagse omstandigheden. Terwijl de verteller tot de verkeerslichten spreekt en het raam opent om ervoor te zorgen dat hun boodschap de nachtlucht bereikt, verschijnt een groen licht. Deze grillige conclusie illustreert een moment van vreugde en positiviteit in een anders routinematige situatie, wat het belang benadrukt van het erkennen en verheffen van zelfs de eenvoudigste aspecten van het leven.
