De weg genaamd Agnes Weeps herdenkt de eerste leraar van de stad, die werd overwonnen door emotie op zijn verraderlijke wendingen en de afgelegen locatie. De verteller vindt echter schoonheid in deze uitdagende weg en ziet het als een pad dat wegloopt van de chaos van het stadsleven, gekenmerkt door verkeer, lawaai en opsluiting. Dit perspectief toont een diepe waardering voor de vrijheid en avontuur die de weg vertegenwoordigt.

Jim's suggestie om de weg te hernoemen die Lilly Sings de essentie van de gevoelens van de verteller vastlegt. Terwijl de tranen van Agnes zorgen symboliseren, roept het lied van Lilly vreugde en hoop op. Dit contrast benadrukt het verlangen van de verteller om de allure van de weg te omarmen, het inlijsten als een reis naar een meer bevredigend en bevrijd leven.