In het werk van Randy Alcorn, "het ongeziene zien: een dagelijkse dosis van eeuwig perspectief", bespreekt hij het idee dat liefdadigheidsuitgaven soms persoonlijke verlangens en ambities kunnen beperken. Hij suggereert dat hoewel vrijgevigheid belangrijk is, het ook kan betekenen dat ze persoonlijke belangen of ambities opofferen die men anders zou nastreven. Dit idee opent een dialoog over de balans tussen altruïsme en persoonlijke vervulling.
Alcorn's opname van het citaat van C.S. Lewis benadrukt deze spanning, en benadrukt dat er de moeite waard zijn die individuen zouden willen nastreven, maar zich beperkt voelen door hun toezeggingen voor het geven van liefdadigheidsinstellingen. Deze reflectie moedigt lezers aan om te overwegen hoe ze hun liefdadigheidsbijdragen in evenwicht kunnen brengen met hun individuele passies en ambities, waardoor ze ook hun eigen gevoel van doel in het leven vervullen.