Ze hadden dingen gezien die geen menselijke ogen eerder hadden bekeken en ze hadden hun blik niet weggedraaid. Ze waren in hun eigen stand een formidabele groep mannen. Geen enkele Inferno zou hen nu smelten, geen storm vernietigd, omdat ze het ergste hadden gezien en ze hadden overleefd.
(They had seen things no human eyes had looked on before, and they had not turned their gaze away. They were in their own view a formidable group of men. No inferno would now melt them, no storm destroy, because they had seen the worst and they had survived.)
In de roman "Birdsong" van Sebastian Faulks ervaart een groep mannen die gebeurtenissen schrikken die hun perspectief op het leven fundamenteel veranderen. Ze zijn getuige geweest van onvoorstelbare gruwelen die hen onderscheiden van anderen en een gevoel van veerkracht en kracht geven. Hun ervaringen smeden een band onder hen, waardoor ze zich formidabel en onverzettelijk voelen.
Na het ergste te hebben geconfronteerd dat het lot kan leveren, geloven ze dat geen externe kracht, of het nu vuur of storm is, hun geest kunnen breken. Hun overleving te midden van het lijden vormt hun identiteit, en ze staan onfeilbaar en weigeren weg te kijken van de realiteiten die ze zijn tegengekomen. Deze gedeelde ervaring wordt de essentie van hun moed en broederschap.