In het verhaal van Mitch Albom's "Tuesdays with Morrie" voeren twee golven in de oceaan een gesprek aan waarbij één golf angst uitgeeft om op de kust te crashen en te verdwijnen. Deze golf is bezorgd over het einde van zijn bestaan ​​en benadrukt een gemeenschappelijke menselijke bezorgdheid over sterfelijkheid en de angst voor de dood.

De tweede golf stelt de eerste echter gerust en benadrukt dat hij niet alleen een individuele golf is, maar onderdeel van iets groters - de oceaan zelf. Deze dialoog illustreert het idee van verbondenheid en de blijvende aard van het bestaan, wat suggereert dat hoewel individuele levens kunnen eindigen, ze bijdragen aan een groter geheel dat eeuwig blijft.