We kunnen hier praten. Dodgson leidde hem naar het stand van een met een glaswandige superintendent, in het midden van het gebouw. Het glas sneed het geluid van het blaffen. Maar door de ramen konden ze uitkijken naar de rijen dieren.
(We can talk in here. Dodgson led him to a glass-walled superintendent's booth, in the center of the building. The glass cut down the sound of the barking. But through the windows, they could look out at the rows of animals.)
In deze scène uit "The Lost World" van Michael Crichton, leidt het personage Dodgson een ander individu naar een cabine met glaswanden in het centrum van het gebouw. Deze stand dient als kantoor van een superintendent, waar discussies kunnen optreden zonder de afleiding van blaffende geluiden uit de omliggende omgeving. Het glas dempt effectief de geluiden, waardoor een meer gefocust gesprek mogelijk is.
Bovendien biedt de stand een duidelijk zicht op de vele dieren buiten. De rijen dieren zijn zichtbaar door het glas, waardoor de atmosfeer van de setting wordt verbeterd. Deze combinatie van geluidscontrole en zichtbaarheid draagt bij aan een unieke omgeving waar belangrijke dialogen kunnen plaatsvinden met behoud van een verbinding met de wezens in hun behuizing.